هزار درياست مرا

          در اين ساحل که ايستاده ام

                              و خورشيدي ناميرا

                                        در تلألويي ابدي

زورقي نيست تو را که گمشده ام هستي

                              مگر بر چشمانم پاي بگذاري

                                        و روزان دلتنگي ام را پاسخي باشي

مي دانم که خواهم ماند

          تا از پس هزار درياي انتظار

                    طلوع جاودانه ات را چشم به راه باشم .

ده ها هزار موجود می آیند و فنا می شوند،

درحالی که شخص بازگشت آن ها را نظاره می کند،

 آن ها رشد و نمو می کنند و به مبدأ خود باز می گردند.

بازگشت به مبدأ روندی آرام دارد،

این است رسم طبیعت.

رسم طبیعت تغییر ناپذیر است،

بینش، شناخت، پایداری است.

و شناختن مصیبت به بار می آورد.

پایداری که شناخته شد، فکر باز می شود،

و فکر باز، ضمیر روشن را می سازد.

*****

تندی ات را مهار نما، زندگی را سخت مگیر،

بر تیز هوشی و زیرکی خود ببال،

همچون خاک متواضع باش.

این است نشانه ی وارستگی و بازگشت به اصل.

سفر طولانی، مسافری خستگی ناپذیری می‌خواهد.

بیان حقیقت تلخ است،

و گفته ی زیبا حقیقت ندارد .